donderdag, februari 03, 2011

Trente - Leuven

Stond ook al een eeuwigheid op het verlanglijstje, Trente in Leuven. Gezien ik afgelopen zaterdag in Leuven moest zijn, werd er van van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook een tafeltje te reserveren. Aan het roer van dit stijlvolle restaurant vinden we chef Kwinten De Paepe, recent nog door Gault Millau beloont met de titel 'Jonge Vlaamse Topchef 2011'. Samen met een gezamenlijke vriend liep ik enkele jaren terug al eens de keuken van Trente binnen. Toeval wou dat diezelfde vriend er nu ook zat te lunchen. Wij dus terug die piepkleine keuken binnen om handjes te gaan schudden. Allicht niet gepast, maar wel grappig!

Vriendin had honger als een paard, reden te meer om de meer dan schappelijk geprijsde drie gangen lunch een kans te geven. Nieuwsgierig als ik ben was ik thuis op de website van Trente al eens gaan piepen voor een eerste indruk. Op de varkenswangen na - die waren er helaas niet bij - kregen we wel de gerechten waarop ik gehoopt had.

Bij de fris sprankelende huischampagne werd een fijn gestileerd hapje met grijze garnaal en romanesco geserveerd. Wat ook onmiddellijk opviel was de flair en kennis waarmee we door de nog jonge snaak van de zaal bediend werden.

Als starter stond er 'King Krab, Venkel, Groene Curry' op het menu. Een mooi uitgebalanceerd gerechtje waarbij elk schuimpje, gelletje en sausje bijdroeg tot het grotere geheel. Hetgeen echter de wenkbrauwen deed fronsen was de keuze voor de wijn, een Nederlandse! Deze Muller-Thurgau 2009 van de Apostelhoeve - Louwberg uit Maastricht moet zowat de eerste Nederlandse wijn geweest zijn die ik ooit gedronken heb. Hij was niet alleen goed te drinken, hij bleek het gerecht nog mooi aan te vullen ook.




Vervolgens kregen we een mooi stuk roodbaars geserveerd, wortel-sinaaspuree, inktvis, schelpdierenjus met saffraan en een handgerolde couscous als ik me niet vergis. Opnieuw mooie smaakcombinaties waarbij de wortel - sinaas allicht de verrassendste was. In het glas een Chardonnay, Domaine Bernard Millot uit de Bourgogne van 2009.



Vanaf het voorstellen van het menu, het nagerecht in het bijzonder - de combinatie van chocolade, pinda en gezouten caramel deed me instant watertanden - zat ik dus met mijn gedachten bij het dessert. Die rijke smaak van chocolade, ijs van gezouten karamel, crunchy nootjes... nog nooit smaakte een Snickers zo heerlijk. De Moscatel de Setubal, Domingos Soares Franco, Portugal 2003 die er optioneel bij geserveerd werd liet ik me ook welgevallen, maar vooral het dessert zal me nog lang bijblijven.




Er werd nog verbroederd met het gezelschap aan de tafel van onze Leuvense connectie. Iets dat in de ons kenmerkende stijl gebeurde. Met een flink glas bier! Uit de voorgestelde selectie koos ik de mij onbekende blonde tripel 'Alpaide, cuvée van de generaal'. Een uitstekende keuze, die in combinatie met de eerder geconsumeerde alcoholische drankjes alvast garant stond voor een prettige roes. Meer van dat!


Geen opmerkingen:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...